"Je hoort overal waar je loopt: tak, tak, tak"

Conny Mus, RTL-correspondent Midden-Oosten over matke.

TILBURG - Sport en ontspanning in Israël. Dat lijkt een vreemde combinatie. Israël is vaak in het nieuws als het land met veel bombardementen. Toch wordt ook daar gesport volgens Conny Mus, al ruim twintig jaar verslaggever bij RTL Nieuws in het Midden-Oosten.

“Het allerleukste vind ik persoonlijk de nationale strandsport: matke. Dat speel je met een houten plankje dat te vergelijken is met een tafeltennisbatje, en een hol balletje dat iets kleiner is dan een tafeltennisballetje. Je staat met z’n tweeën op 20 meter afstand van elkaar. Je speelt de bal zo vaak en zo hard mogelijk over, hierbij worden snelheden van 150 kilometer per uur gehaald. Het is werkelijk ongelofelijk als je in Israël naar het strand gaat. Je ziet ze overal spelen en waar je ook loopt hoor je: ‘tak, tak, tak’. Er is geen ander land te vinden waar je dat in zulke extreme mate ziet. Ze zijn nu bezig om matke internationaal te maken, uiteindelijk willen ze het zelfs een Olympische sport maken. Dat is fantastisch leuk om te zien. Toch worden er geen wedstrijden gehouden. Af en toe organiseren ze een internationaal toernooitje, maar dat is niet echt groot. Ik heb matke wel eens gespeeld, maar ik ben er niet goed in. Het is slopend, op het strand in die hitte, en het hoeft bij mij allemaal niet zo hard te gaan. Ik ben meer van het slappe overtikken.
Ik houd overigens van fietsen. Tien of vijftien jaar geleden had ik absoluut ‘nee’ gezegd als je me had gevraagd of er fietsen waren in Israël, maar nu… Het is enorm in opkomst, echt iets van de laatste jaren. Je ziet steeds meer fiets- en mountainbikeclubjes, wielerploegen à la Tour de France met alles erop en eraan inclusief de kostuumpjes. Het is natuurlijk niet te vergelijken met het niveau in Nederland. Er zijn bijvoorbeeld geen faciliteiten zoals fietspaden of fietsenrekken. Het valt me wel erg op dat het een onderdeel van het weekend is geworden, een soort uitje. Zo zijn er steeds meer fietsverhuurders in Jeruzalem en Tel Aviv. Je komt fietsers ook steeds vaker tegen in het verkeer. Niet als vervoersmiddel hoor, Israëliërs zijn sowieso buitengewoon slechte chauffeurs. Dan bedoel ik ook echt levensgevaarlijk, je wordt er zelfs voor gewaarschuwd. Toen ik zelf hier net was, in 1982, heb ik mijn racefiets meegenomen. Die heb ik na een maand verkocht omdat ik dacht: Dit overleef ik nooit. Verschrikkelijk! Je gaat een stuk fietsen en onderweg denk je: Ik had al drie keer dood kunnen zijn. Maar dat was toen, het wordt nu gelukkig beter. Al blijft het in Jeruzalem wel moeilijk. Die stad ligt in de bergen op 800 meter hoogte, met geen enkele rechte weg maar wel van hoog naar beneden. Vergeet niet dat het in dit soort landen in de maanden juli en augustus zo ongeveer 40 graden is. Ga dan maar eens een stukje rijden, daar moet je conditie voor hebben. Je gaat ongetraind echt niet voor je lol een stukje naar je werk fietsen. Je komt daar dood aan. Geloof me, dat is echt niet gemakkelijk.”

(23-04-2010)