Rode-Koontjes-Nikki

Vorige week ben ik op school begonnen aan het project 'GeR'. Dat project komt eigenlijk neer op het nabootsen van een echte nieuwsredactie. Ik zit in een groep met tien mensen. We zijn ingedeeld op alfabetische volgorde, dus bijna alle B-tjes zitten bij elkaar. Er zitten twee Nikki's in de groep. Nikki Barten en Nikki Buitendijk. Dat zorgt uiteraard voor een gigantisch probleem... Hoe hou je die twee uit elkaar? Die oplossing was vrij snel gevonden. Hallo, mijn naam is Rode-Koontjes-Nikki! Ook wel Nikki-Appel-Wangetjes genoemd.

Altijd als ik me erg inspan krijg ik rode wangen. En dan niet gewoon schattige blosjes, nee, knalrode wangen. Vroeger vond ik dat echt vre-se-lijk, zo gênant. Dat vind ik heel typisch. Altijd als je iets echt niet leuk vind, wordt het des te vaker gezegd. Alsof die pestkoppen (okee, okee, ik overdrijf) een soort radar hebben. Dat is net zoiets als dat je aan het blozen bent, en iedereen roept: "Aaah je bloost!" Daar heb ik toch zo'n pesthekel aan. Moet dat nou echt benadrukt worden?! Ik voel die plotselinge hitte heus wel hoor. Toch trok ik me vrijwel nooit iets aan van zulke dingen. Ik deed (doe) in ieder geval alsof. Maar als het over mijn tomatenhoofd ging... Ik gok dat ik een (maar al te begrijpelijk) fijn doelwit was, ik ben erg goed in happen.


De lichte versie van de ziekte bij mini-Nikki.

Afgelopen week kreeg ik echt zo'n flashback. Waar maakte ik me toentertijd in godsnaam druk om? Wat maakt het nou eigenlijk uit dat je 'schattig' genoemd wordt? Aan mij is tenminste te zien dat ik hard aan het werk ben! Gelukkig kan ik nu mijn rode koontjes best wel waarderen. Dus Cécile, bedenkster van de naam, voel je vooral niet schuldig. Ik word in ieder geval wel herkend ;).